ÜRETİM

Tasarım süreçlerinin bitmesi ve nihai tasarımların kararlaştırılması ile üretim süreci başlar. Roketin ana parçaları olan alt ve üst gövdenin üretimi tamamı ile takım üyeleri tarafından yapılmaktadır. Karbon fiber ve cam elyaf gövdelerin üretimi; kompleks bir üretim süreci olan vakum infüzyon yöntemi ile üniversitemizin bize tahsis ettiği atölyede gerçekleştirilir. Dışarıda yaptırılmak istenildiğinde 8000₺ istenilen gövdeleri 2000₺ harcayarak daha güvenilir ve daha hızlı bir yöntem ile üretebilme başarısına erişilmiştir. Bu üretim yönteminin takım üyelerine kazandırılması; Havacılık ve Uzay  Kulübü akademik danışması Prof. Dr. İlyas KANDEMİR ve Arş. Gör. Fahreddin Fatih ÖNGÜL tarafından kulüp bünyesindeki imkanlarla gerçekleştirilmiştir.

Roketin üretiminde birçok farklı üretim yöntemleri kullanılmış ve tasarım süreci bu üretim yöntemleri düşünülerek gerçekleştirilmiştir. Uçuş boyunca birçok farklı kuvvete maruz kalacak roketin alt sistem malzemelerinin seçimi kritik rol oynar. Birçok farklı disiplin üzerine bilgi sahibi olunmasını gereketiren bu süreçte üniversite bünyesinde teorik eğitimi alınan dersler pratiğe dökülerek pekiştirilir.

GÖREV

 3000 metre irtifaya faydalı yük olarak adlandırılan 4.5 kg ağırlığında temsili uydu olan bir sistemin taşınıp, maksimum irtifada roket dışına çıkartılarak sistemin bağımsız kurtarılması ana görevi oluşturmaktadır. Bu sistem uçuş boyunca yer istasyonuna; anlık hız, irtifa ve konum bilgilerini gönderir. 10 km’ye kadar haberleşme kapasitesine sahiptir.  

Roketin atış sonrası kırıma uğramadan kurtarılması gerekmektedir. Kurtarma sistemi olarak adlandırdığımız mekanizmaların kontrolünü uçuş bilgisayarı gerçekleştirir. Ana ve yedek olmak üzere birbirinden bağımsız çalışan iki adet uçuş bilgisayarı rokette bulunmaktadır. İki bilgisayarın da kullandığı sensörler ve algoritmalar birbirinden farklıdır. İki bilgisayardan herhangi birinde bir hata olması ve kurtarma sistemini tetikleyememesi durumunda diğer bilgisayar kendi sensör verilerinden bunu anlar ve kurtarma sistemini tetikler. Kurtarma algoritmasında ivme, hız, irtifa ve açı gibi veriler işlenilerek kullanılmaktadır. Ana bilgisayarda iki antenli bir gps ve yer istasyonu ile iletişim için gerekli olan 10 km menzile sahip bir telemetri kullanılmaktadır. Roket; uçuş boyunca hız, irtifa, konum ve euler açılarını yer istasyonuna her 3 saniyede bir gönderir. 

Kurtarma için farklı çaplarda olmak üzere toplamda 3 adet paraşüt bulunmaktadır. Faydalı yükün 130cm çapında kendi paraşütü ve roketin 110 cm ve 270cm çaplarında olmak üzere 2 paraşütü bulunmaktadır. Bu paraşütlerin açılması; kurtarma sistemi tarafından burun konisinin ve roketin iki gövdesinin birbirinden ayrılması yolu ile gerçekleşir. İlk paraşüt maksimum irtifada açılır ve roket 22 m/sn sürat ile irtifa kaybetmeye başlar. 650 metre irtifaya ulaşıldığında roketin alt ve üst gövdesi ayrılır ve 270cm çapındaki ana paraşüt açılır. Roket, 7.8 m/sn sürat ile güvenli bir iniş gerçekleştirir. Faydalı yük ve roketin son konum verileri yer istasyonunda kaydedilir. Enlem ve boylam verileri referans alınarak kurtarma süreci başlar.